Er zijn zinnen die niet lekker werken. Misschien zijn ze goed bedoeld, maar het effect is wonderlijk averechts. Herken je het volgende? Je zit in een vergadering op het werk. Dan zegt iemand hardop tegen jou: ‘Wat ben jij stil’. Oprecht uitnodigend bedoeld? Dat kan natuurlijk, maar het voelt [...]
Ben jij een kei in administratie? Is schoonmaken jouw passie? Ben jij de duizendpoot die we zoeken? Klopt hoor. Ik ben super-supergoed. Deze baan is altijd al mijn droom geweest. Ik kan álles wat u vraagt, en op topniveau. Of... mag het misschien een onsje minder zijn? In personeelsadvertenties [...]
In de Arthur van Schendelstraat moest ik zijn. Een wijk met schrijvers-straten, dat is echt 'stads', dacht ik op de fiets erheen. Een dorp heeft een Julianaweg, een Dorpsstraat, een Eikenlaan. Straatnamen, hoe kom je er eigenlijk op? Veel straten zijn vaak genoemd naar vogels, bloemen of beroemde personen; [...]
Ik hoor een flard van een radiobericht, vier woorden maar: “(…..) in de kraag gevat.” En ik heb meteen een beeld. Wie en waar is onbekend, maar daar werd iemand opgepakt tijdens de vlucht. Ik voel die harde hand haast in mijn eigen nek. Zo kunnen woorden werken. Je [...]
Neem het woord Hop. Het klinkt zo leuk. Je kunt het niet traag zeggen. Hop! Er zit vrolijkheid in. En ook gemak. Hop, we gaan aan de slag en het is zo gepiept. Hop, in de oven en klaar! Vitaal anders dan hup. In hup zit chagrijn en ongeduld. [...]
Uiteraard. Dat is best een gek woord. Uiteraard = vanzelfsprekend. Waarom benoemen we wat al vanzelf spreekt? Maar ook weer niet écht vanzelf, want er zit twijfel bij. “Je kunt uiteraard op mij rekenen.” Zo ben ik, allicht, dat weet je vast. Maar ik zeg het toch nog maar [...]
Met een tekst wil je altijd indruk maken. En dan wel graag de indruk die je voor ogen had. Zoals professioneel en ter zake kundig. Sommige schrijvers kiezen dan voor verouderde woorden. Ik zie het regelmatig, in zakelijke brieven bijvoorbeeld. En dat is jammer, want het schiet z’n doel [...]
