Er zijn zinnen die niet lekker werken. Misschien zijn ze goed bedoeld, maar het effect is wonderlijk averechts. Herken je het volgende?
Je zit in een vergadering op het werk. Dan zegt iemand hardop tegen jou: ‘Wat ben jij stil’. Oprecht uitnodigend bedoeld? Dat kan natuurlijk, maar het voelt beschuldigend. Je had blijkbaar meer moeten zeggen dan je deed. En niet effectief, zo’n zin. Het ongemak schept juist niet de sfeer om je gedachten te delen.
Spontaan
Nog zo een: ‘Doe eens spontaan!’ Een oproep om ‘out-of-the-box’ te gaan? Zou kunnen, maar eerder voelt het als kritiek. De spreker wil iets van je, maar wat is ook nog eens totaal onduidelijk. Spontaan betekent immers: zonder dwang, uit eigen beweging, in een opwelling. En dat kan nou net niet in opdracht van een ander.
Gezellig zeg
Of: bij een feestje ontstaat wat wrevel onderling. Dan zegt iemand: ‘Laten we het (wel even) gezellig houden (zeg)!’ Er is een grote kans dat dat juist niet gebeurt. Want de zin doet juist beseffen dat het al niet meer gezellig was.
Ach ja. Woorden kiezen, het blijft ingewikkeld. En interessant.
